Społeczeństwo: Nienawidzę nienawidzę nienawidzę!

W pokoju panował półmrok. Nikłe światło padało tylko z ekranu monitora, przed którym siedziało "to"- straszny, paskudny troll z wielką maczugą na kolanach.
Jego skóra miała zielonkawe zabarwienie, włosy były skołtunione i brudne, a cielsko wylewające się z fotela wydzielało uderzający odór rozkładu...

Stworzenie podniosło powoli wodniste oczy i spojrzało na otwierającą się stronę.
Z wolna zaczęło czytać.
Emocje trolla rosły z każdym słowem. Czuł, że jak zaraz czegoś z tym nie zrobi, to wybuchnie. Chwycił za maczugę i już miał roztrzaskać komputer w drobny mak, gdy nagle jego oczy ujrzały okienko z napisem "dodaj komentarz"...
Pochłonięty żądzą mordu stwór zaczął pisać.



Pisał długo i wytrwale opluwając autora, bohaterów i dodających komentarze.
Z lubością patrzył na złość innych internautów i podburzał ich przeciwko sobie. Obrażał bez litości, czuł się bezkarny.
"Hehe, co oni mi mogą zrobić?"- myślał- "Wszak jestem anonimowy. Jestem panem wszystkiego. Jestem silny. Nawrzucam im jeszcze".
W tej chwili naprawdę czuł się panem sytuacji.
Nie wiedział, że tak naprawdę nie jest anonimowy, że można bez problemu śledzić jego adres IP i wyciągnąć wobec niego konsekwencje.

Jakiś czas później za trollowanie dostał bana, ale to go nie powstrzymało. Znalazł inne forum i tam pokazał co potrafi.
"Ludzie mnie nie lubią. W realnym świecie nic nie znaczę."- tak troll tłumaczył sobie motywy swojego postępowania.
Chciał dokopać całemu światu za swoje niepowodzenia w życiu. Za to, że koledzy się z niego śmiali, że dziewczyna dała mu kosza, że sam sobie na to zasłużył, bo był wstrętnym nudnym facetem, a jego jedyną rozrywką było opluwanie innych w sieci.

Przyszedł czas, by wyłączyć komputer.
Nagle wielkie trolisko zmieniło się w małego człowieczka.
Człowieczek ubrał buty, wziął płaszcz i podjął najlepszą decyzję w życiu.
"To ja mam problem, nie oni. To ja powinienem zrobić coś ze swoim życiem, a nie udawać wszechwładnego w sieci."- pomyślał.
Udał się na terapię.

Maczuga zniknęła bezpowrotnie, dostęp do komputera został ograniczony, zresztą nie było teraz zbyt dużo czasu na bycie on-line- człowiek miał teraz dużo zajęć.
Wyszedł do ludzi, zobaczył, że nie są straszni i nauczył cieszyć z życia.

Może nie jesteś paskudny. Może masz mnóstwo znajomych na skinienie. Może internet, to nie jest twoja jedyna rozrywka.
Jednak, jeśli czerpiesz przyjemność z robienia komuś przykrości w sieci- jesteś trollem.
Zamiast przelewać swoje żale na innych, zajmij się swoimi kompleksami, których masz aż nadto. Bo gdyby tak nie było, nie musiałbyś opluwać innych osób tylko po to, by choć na chwilę poczuć się panem wszechrzeczy. By czuć, że masz w swoich rękach władzę.
Tak ulotną i nietrwałą niczym bańki mydlane...