Polityka: Polityczny 2010 i co dalej?

Jaki to był rok? Zły, dobry, nieciekawy, zaskakujący?

Myślę, że wszystkiego po trochu. Zaczął się spokojnie, by w kwietniu wstrząsnąć tragedią, która rozegrała się w Smoleńsku, następnie powtórnie zasmucić nas powodzią, która odebrała dach nad głową wielu ludziom i była kartą przetargową w początkowej fazie przyspieszonej kampanii prezydenckiej. Później o powodzianach nagle zapomniano, gdyż rozpoczęła się wielka gonitwa o fotel prezydenta.

Przedwyborczy klimat w tym roku był zaskakujący. Jarosław Kaczyński spokorniał i zapowiedział, że pragnie zakończyć wojnę polsko-polską (którą de facto sam rozpętał). Bronisław Komorowski został natomiast oskarżony o dyskryminację kobiet, gdy w spocie wyborczym jego żona została przedstawiona jako opiekunka ogniska domowego, zaś niebywały progres w zdobywaniu popularności wyborców osiągnął Grzegorz Napieralski - startujący z nieco zapomnianej i spychanej na margines lewicy.

W międzyczasie w Polsce trwało upalne lato, po powodzi nastąpiła susza, a ostatecznie prezydentem został Bronisław Komorowski. Oczywiście spotkało się z niezadowoleniem elektoratu PiS, który rozpętał „Wojnę o krzyż” pod Pałacem Prezydenckim.

Nagle skończyła się jedna epoka- końca wojny polsko-polskiej i pojednania w obliczu ogromnych tragedii, które dotknęły naród. Rozpoczęła się nowa- „Sąd sądem, a sprawiedliwość musi być po naszej stronie”- że zacytuję słowa z kultowej komedii „Sami Swoi”.

Część narodu pokazała, że przy użyciu siły władza może się ugiąć i wyjść naprzeciw żądaniom ludu- gest piękny, jednakże odrobinę niesmaczny- biorąc pod uwagę powód, dla którego w Warszawie pokolenie naszych dziadków wywołało coś na kształt zamieszek.

 

Sprawa ucichła, krzyż i tak został w końcu dyskretnie przeniesiony, a kraj przygotowywał się do kolejnych wyborów- tym razem samorządowych. Oczywiście częstowano nas na bieżąco kiełbasą wyborczą i obiecywano wszystko, o czym tylko mogliśmy zamarzyć- drogi, stadiony, przedszkola etc. Po kampanii ostały się smutne, poniszczone przez jesienną pogodę plakaty wyborcze, zaś elekci zabrali się raźno do pracy. Z jakim skutkiem? Okaże się przed następnymi wyborami.

Janusz Palikot zwołał gremium swych popleczników i powołał do życia- jakżeby inaczej- Ruch Poparcia Palikota. Piękne słowa, piękne założenia i teraz piękna cisza, bo jakoś nie słychać ostatnio o panu Januszu, za to słychać o roszadach w PiS i powołaniu przez Joannę Kluzik-Rostkowską wydaloną z partii przez prezesa Kaczyńskiego ruchu Polska Jest Najważniejsza.

W międzyczasie ksiądz straszył nas z ambony ekskomuniką za liberalną ustawę o in vitro, a nieznany dotąd taksówkarz zastrzelił Marka Rosiaka- asystenta europosła Janusza Wojciechowskiego, choć tak naprawdę pragnął zabić samego Jarosława Kaczyńskiego oraz innych polityków- ponoć miał przygotowaną całą listę.

Natomiast finałem tego roku była zapowiedź podwyżek VAT-u, obowiązujących od stycznia 2011.

Pod względem politycznym, był to bardzo barwny rok. Zapewne przeważyły o tym wybory prezydenckie, które z tragicznych względów trzeba było przyspieszyć, oraz to, że już w „normalnym” trybie odbyły się wybory samorządowe. Miniony okres zapisał się w naszej pamięci jako tragiczny, mocno upolityczniony, jednak dający też do myślenia.

Teraz mamy nowy, piękny 2011 rok i z nadzieją spoglądamy w przyszłość, marząc o tym, by niechlubne fakty z roku 2010 nie wpłynęły zbyt mocno na nasz pogląd o polskiej polityce, który niestety w większości nie należy do pozytywnych.

Jeśli mogę z delikatnym poślizgiem coś postanowić noworocznie, to moje postanowienie brzmi- żadnej polityki! Przynajmniej, do czasu, aż wydarzy się w niej coś ciekawego.