Społeczeństwo: Smoleński biznes

Po ciele siostry zakonnej przebiegł dreszcz. – A co jeśli mnie zrewidują i to znajdą?- pomyślała. Parę chwili wcześniej żołnierze przepędzili ją z miejsca katastrofy polskiego TU-154. Pomimo tego, że minęły od niej dwa dni, wszędzie walają się szczątki samolotu. Jeden z nich, mały fragment skrzydła, kobieta ukryła pod swoim habitem. Teraz modliła się tylko o to, żeby żołnierze go nie znaleźli.



Historia zakończyła się szczęśliwie. Siostra zakonna wraz z „ relikwią” wróciła do Polski. Przekazała swoje znalezisko przeorowi jasnogórskiego klasztoru, o. Romanowi Majewskiemu. Zakonnik poinformował, że posłuży on, jako ozdoba nowo powstającej sukni Maryi Królowej Polski. Zaraz po ogłoszeniu tej informacji w internecie pojawiła się masa komentarzy, jedne były przychylne, a inne nie. Osobiście dziwi mnie tylko jedno: dlaczego nikt nie podchwycił pomysłu i nie wyruszył do Smoleńska na zbiory szczątek polskiego samolotu? Przecież byłby to świetny biznes. Nie, nie jestem obłąkanym krytykiem PiSu i wyśmiewaczem kwietniowej tragedii. Wystarczy spojrzeć na to, co teraz dzieje się na polskim podwórku, na trend wykorzystywania pamięci ofiar smoleńskiej katastrofy do zbijania niezłego majątku.



„ Możesz mieć ten obraz. Powinieneś go mieć. Zamów go i niech będzie ozdobą Twojego domu, gabinetu, plebanii, firmy, kościoła, kolekcji. Niech zaświadcza o Twojej pamięci i odwadze. Patriotyzm to nie obciach!”- takimi słowami wita internautów na swojej stronie Stanisław Koziełło- Wolski- pseudonim. Powyżej widać coś, co można by nazwać obrazem dopiero po zmrużeniu oczu. Artysta nazwał swe dzieło „ Hołd Smoleński”, co może się odnosić do „ Hołdu Pruskiego” pędzla Jana Matejki. Na całe szczęście( dla Matejki) na tym podobieństwa się kończą. Nie mogę nazwać siebie wielkim znawcą malarstwa, jednak jakiś gust posiadam i moim zdaniem powyższy obraz to zwykły bohomaz. W niczym nie różni się landszaftów wciskanych turystom na promenadach wypoczynkowych miejscowości. Patos bijący od niego zwaliłby z nóg nawet największego PiSofila, a osobę niebędącą miłośnikiem tej partii doprowadzi do palpitacji serca. Pomijając już sam obraz warto skupić się na stronie internetowej jego twórcy. Na pierwszy rzut oka widać wylewający się z niej ogromny ładunek marketingowych treści. Jest to jednak marketing najniższych lotów, który nie przyciągnie artyście wielu klientów. No i ta cena, 200 zł… „ Nie było łatwo, płakałem przy tym obrazie, a męki twórcze były takie, że robiło mi się przed oczyma ciemno. Można powiedzieć, że namalowałem ten obraz łzami. Albo raczej farbami zmieszanymi z łzami.” Niestety panie Stanisławie drugim Stradivariusem pan nie będzie. Krew przyciąga uwagę ludzką o wiele lepiej niż łzy.

Przeglądałem ostatnio allegro jak to mam w zwyczaju, kiedy nie mam nic ciekawego do roboty i natknąłem się na kolejny przykład wykorzystywania tragedii smoleńskiej dla celów zarobkowych. Moją uwagę przykuła aukcja na pierwszy rzut oka niewyróżniająca się na tle innych. Sprzedawca proponował klientom gobeliny, niby nic nadzwyczajnego choć z całą pewnością już dawno wyszły one z mody. Zjechałem na sam dół strony i moim oczom ukazało się coś, przez co zamarłem i nie wiedziałem czy śmiać się czy zamilknąć w pełnym zażenowaniu. Na tej aukcji można było kupić dywanik z podobizną Lecha i Marii Kaczyńskich. Cena podobna do tej, jaką trzeba zapłacić za „ Hołd Smoleński”, sprzedawca nie znalazł jednak chętnych. Trochę mnie to zaskoczyło, ponieważ taki dywanik jest o wiele bardziej użyteczny niż obraz, a duża cześć naszego społeczeństwa kieruje się podczas zakupów praktycznością. Po namyśle doszedłem do wniosku, że może to i dobrze, że rzeczone gobeliny się nie sprzedają. Nie wyobrażam sobie chodzenia po wizerunku śp. pary prezydenckiej a co dopiero zrobienie z niego legowiska dla psa…

Celowo nie wspominałem nic o wydawnictwach książkowych, które ukazały się po kwietniowej tragedii. W zestawieniu z takimi pomysłami na biznes jak obraz ku czci pamięci ofiar katastrofy i gobeliny z podobizną prezydenta i prezydentowej, wypadałyby one dość blado. Książki sprzedają się dobrze, ale są zbyt poważnym towarzystwem jak dla takich koncepcji. Jedno trzeba przyznać Polakom, może i czasami jeżdżą po bandzie ocierając się o uczucie niesmaku, ale mają naprawdę nieprawdopodobne pomysły na zarabianie pieniędzy. Czyżby obraz Polaka cwaniaka był jednak prawdziwy?

PS. Wpadłem na swój własny pomysł, a raczej rozwinięcie idei „ Hołdu Smoleńskiego”. Mój obraz byłby namalowany na kawałku blachy stylizowanym na poszycie TU-154. Genialny chwyt marketingowy- połączenie sztuki wysokiej z relikwią! Martwi mnie tylko jedna rzecz. Gdyby komuś przyszło do głowy połączenie tych wszystkich kawałków, które bym sprzedał to mogłaby z tego wyjść cała flota statków powietrznych…